အေမနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြ အေဖတာ၀န္က်ရာ ျမိဳ႕ေလးကို ေျပာင္းလာေတာ့ အေဖတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမဲ့ စက္ရံုႀကီးရဲ့ ေရွ႕နားကကုန္းေပၚမွာ တစ္အိမ္ထဲ သီးသန္႔တည္ရွိေနတဲ့ ၀န္ထမ္းအိမ္ယာတစ္လံုးမွာ ယာယီေနထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ အိမ္တစ္လံုးဆိုေပမဲ့ တိုက္ခန္း ၂ခန္းတြဲပါ၊ ေဘးခန္းကေတာ့ စက္ရံုရဲ့လံုျခံဳေရးအလုပ္သမား ဦးႏိုင္ေအာင္ေဖနဲ႔ သူ႕ဇနီး ေဒၚစိန္သီး နဲ႔ သူတို႔ ရဲ့ သားနဲ႔သမီး ေက်ာ္ေဖနဲ႔ ပြင့္သူတို႔ မိသားစု ေနတယ္လို႔ အေဖက ေျပာျပပါတယ္။
အဲ့ျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ ျမိဳ႕ေလးရဲ့ဘုရားပြဲနဲ႔ တိုးခဲ့ရပါတယ္။ တစ္မိသားစုလံုးက ပြဲမႀကိဳက္တက္တဲ့သူေတြမို႔ အိမ္ရွင္း ပစၥည္းေတြ ေနရာခ်နဲ႔ပဲ အလုပ္မ်ားေနခဲ့ပါတယ္။ ညေနေစာင္းေတာ့ ေဘးခန္းက ဦးႏိုင္ေအာင္ေဖ သူ႕ဇနီးနဲ႔ ကြ်န္မနဲ႔ ရြယ္တူေလာက္ရွိမဲ့ သူတို႔ရဲ့သား ေက်ာ္ေဖ တို႔ ဘုရားပြဲသြားဖို႔ အေမႏွင့္ အေဖကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္ရင္း အတူသြားႀကဖို႔ေခၚပါတယ္။
အေဖက "မလိုက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ... အိမ္မွာလုပ္စရာေလးေတြ က်န္ေနေသးလို႔ပါ" ..... လို႔ေျပာေတာ့ ဦးတင္ေမာင္ သားေလးက ကြန္မကို သနားပါတယ္ဆိုျပီး လွ်ာထုတ္ေျပာင္ျပသြားေသးတယ္။ ဒီေကာင္ေလး အရမ္းဆိုးတာပဲ။ ကြ်န္မေတာ့ လံုး၀ကို ႀကည့္လို႔မရဘူး။ကြ်န္မလဲ သူတို႕မိသားစု ထြက္ခြာသြားတာ ေငးႀကည့္ရင္း အိမ္ေရွ႕မွာ ေရေႏြးေသာက္ေနတဲ့ အေဖ့ကို မရွင္းတာေလး လွမ္းေမးမိလိုက္တယ္..။
"အေဖ....အေဖေျပာေတာ့ သူတို႔မွာ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတာဆို.. ဘာလို႔ သူတို႔သမီးေလးက်ေတာ့ မေခၚသြားတာလဲဟင္"
"အငယ္မေလးက ေမြးတုန္းက မသန္မစြမ္းေလး သမီးရဲ့... လမ္းလဲမေလွ်ာက္ႏိုင္ စကားလဲ မေျပာႏိုင္ဘူးေလ"
"ဟယ္.... သနားပါတယ္ ေဖေဖရယ္"
"သနားရင္ သမီးေလးက အားရင္ ညီမေလးကို အေဖာ္သြားသြားလုပ္ေပးေပါ့ သမီးရဲ့... အခုလဲ ကေလးကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့တယ္ ထင္ပါတယ္ကြယ္"
ဟင္ သနားပါတယ္... ကြ်န္မေတာ့ တစ္ေယာက္ထည္းမေနရဲပါဘူး။ မီးပ်က္တာနဲ႔ အနားမွာရွိတဲ့ အေဖ ဒါမွမဟုတ္ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ ေျပး၀င္လိုက္တာပဲ....။
အဲဒီညက ဟိုဘက္အိမ္မွာ သားအမိသားအဖေတြ ညေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္လာႀကပါတယ္။ ေရာက္ျပီး မႀကာဘူး စကားမ်ားသံေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထြက္လာႀကပါတယ္။
"မင္းကိုငါ မသြားခင္ သမီးကို ထမင္းေကြ်းခဲ့ပါေျပာရက္နဲ႔ကြာ..... ကေလးက ဆာေနေတာ့မွာေပါ့"
"ကြ်န္မကလဲ မႀကာဘူး ထင္လို႔ေပါ့ေတာ္.. ရွင့္သားပြဲႀကည့္မယ္ဆိုထဲက ေျပာသားပဲ.. ရွင္ပဲ ႀကည့္ပါေစဆို.. ခုေတာ့ ႀကာေတာ့ ကြ်န္မကို အျပစ္ေျပာတယ္"
"ေတာ္စမ္းကြာ...ေအာ္မေနနဲ႔ ေဘးခန္းက ဆရာတို႔အားနာဖို႔ေကာင္းတယ္''
"................ ...................... ........"
"..... ...."
....*........*............*.......*.....
ဒီေန႔ကေတာ့ ကြ်န္မအေပ်ာ္ဆံုးေန႔ေ ပါ့။ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရေတာ့မယ္ေလ။ အေဖနဲ႔ အေဖက ကြန္မကို ေက်ာင္းလိုက္အပ္ေပးရင္း ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းထိုးေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာမကို အပ္ခဲ့ျပီးျပန္သြားႀကပါတယ္။ ကြ်န္မလဲ ေက်ာင္းသူအသစ္တို႔ရဲ သဘာ၀အတိုင္း ေဘးက ေက်ာင္းသူကို အတင္းမိတ္လိုက္ဆက္ရေတာ့တာပဲ။ အဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ဆရာမက....
"ကဲ ... ဘယ္မွာလဲ .... ေသာႀကာေန႔က ေပးလိုက္တဲ့ အိမ္စာေတြ .. စာအုပ္လဲ တစ္အုပ္မွ လာမထပ္ႀကပါလား"
".............. ..................... ..................... "
ဒီေက်ာင္းကေက်ာင္းသားေတြ ပ်င္းလိုက္ႀကတာ။ ကြ်န္မအရင္ေက်ာင္းေလးတုန္းကဆို ဆရာမမလာခင္ ကိုယ့္စာအုပ္ အရင္ဆံုးျဖစ္ဖို႔ သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ စာအုပ္ထပ္ႀကရတာ။
"ဘယ္လိုလဲ တစ္ေယာက္မွ မလႈပ္ႀကပါလား.... ႀကည့္ရတာ စေန တနဂၤေႏြ ပြဲကိုက္ႀကတယ္ထင္တယ္.... ဟုတ္လား"
ဆိုမွ အသံေလးေတြ ဟိုက ဒီက ထြက္လာႀကပါတယ္။ အဲ့က်မွ ကြ်န္မလဲ အေႀကာင္းစံုကို နားလည္ေတာ့တယ္။ ပြဲကိုက္ႀကတာတဲ့။ ေသခ်ာတာေပါ့။ အားလံုး ဘယ္သူမွ အိမ္စာမလုပ္လာႀကပါ။ ခဏေနေတာ့ ဆရာမက အားလံုးကို ခံုေပၚတက္ မက္တပ္ရပ္ခိုင္းပါတယ္။ ေက်ာင္းသူအသစ္ ကြ်န္မတစ္ေယာက္ထဲ က်န္တာေပါ့...........။ ဟင္..... ဟိုေကာင္ေလး ေက်ာ္ေဖ။ ေက်ာ္ေဖ မရပ္ရပါလား။ ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေဘးက ေကာင္ေလး။ ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္။
ဆရာမက အတန္းသားမ်ားကို ခံုုေပၚမက္တပ္ရပ္ေစျပီးပဲ သူ႕အတန္းခ်ိန္ျပီးတဲ့အထိ စာသင္ျပီး ထြက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီက်မွပဲ ကြ်န္မလဲ ကြ်န္မေဘးက ေျခခါ လက္ခါနဲ႔ အေညာင္းအညာဆန္႔ျပီးထိုင္ခ်လာတဲ့ ေက်ာင္းသူမေလးကို ကြ်န္မသိခ်င္တာေလး ေမးမိေတာ့တယ္။
"ဟဲ့....... ဟို ေရွ႕ဆံုးတန္းကေကာင္ေလးက်ေတာ့ မရပ္ရဘူး... သူက ငါတို႔ေဘးခန္းကဟ.. ေက်ာင္းသား အသစ္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး.. ၀န္းထဲမွာ ေနတာ ႀကာေနျပီမဟုတ္လား"
"ေဟးေအး....အသစ္မဟုတ္ပါဘူး.. သူက ဟိုးႏွစ္ကထဲက တို႔ေက်ာင္းမွာတက္တာ.. ၃ႏွစ္ရွိျပီ... "
"အဲဒါဆိို သူက်ေတာ့ ဘာလို႔မရပ္ရတာလဲ...သူလဲ စာမျပီးဘူးမဟုတ္လား"
"မဟုတ္ဘူးဟဲ့....အဲ့ေကာင္ေလးက သနားစရာေကာင္းတယ္.... သူ႕အေဖက လံုျခံဳေရးကေလ... သူ႕ညီမေလးက အအေလးတဲ့.. လမ္းလဲမေလွ်ာက္တက္ေတာ့ သူပဲ ထိမ္းေနရတာတဲ့... အေမကို၀ိုင္းကူရင္း ညီမကို ထိမ္းရင္းနဲ႔ စာသင္ရတာဆိုေတာ့ စာလုပ္ခ်ိန္မရွိလို႔ဆိုျပီး ဆရာမေတြက သူ႕ကိုဆို လႊတ္ထားေပးႀကတာဟ "
"အန္............."
ကြ်န္မလဲ သူ႕ကို ျပန္ေျပာမလို႔ရွိေသး... ဒုတိယအခ်ိန္ ဆရာမက ၀င္လာတာနဲ႔ ဘာမွမေျပာျဖစ္လိုက္ေတာ့ပါဘူး..။ အဲ့ဒီတစ္ေန႔လံုးေတာ့ ကြ်န္မလဲ စာေကာင္းေကာင္းမသင္ျဖစ္လိုက္ပါ ..။
ကြ်န္မပဲ နားႀကားလြဲသလား။ ကြ်န္မျမင္တာေတြပဲ လြဲေနသလား ေတြးရင္း အဲ့ေန႔ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပီးသြားခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ေန႔မွ အငယ္မေလးကို စပ္စုခ်င္တာနဲ႔ ကိုယ့္ကို္ကို္ယ္လူႀကီးလုပ္ျပီး သြားလည္ေတာ့မွ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက မေကာင္းလွပါ။ အိပ္ယာေပၚမွာ ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ့ ကိုယ္မွာ ျခင္ေတြက နားေနျပီး တစ္ကိုယ္လံုးမွာလဲ ယားနာေတြ အျပည့္နဲ႔ပါ။ မ်က္လံုးေလးျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ သန္တဲ့လက္ထဲမွာေတာ့ ဘိုမရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ကို ကိုင္ထားပါတယ္။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ဟိုေကာင္ေလးက လက္ထဲမွာ ေရခဲေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ထားျပီး ညီမရဲ့ ပါးစပ္နားကို ပို႔လိုက္ ေကာင္မေလးက ပါးစပ္ကိုဟလိုက္ သူက ျပန္ဆြဲလိုက္နဲ႔ ကစားေနပါတယ္။ ေရခဲေခ်ာင္းရဲ့ အရည္ေတြက တစ္စက္စက္နဲ႔ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာေပၚကို က်ေနတာလဲ သူဂရုမစိုက္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မကိုျမင္ေတာ့မွ သူ႔အေမကို
"အေမ.. ဒီမွာ ဧည့္သည္အေကာင္းစားႀကီး တစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္" လို႔ေအာ္ျပီး အိမ္အျပင္ကို ေျပးထြက္သြားပါတယ္။
ကြ်န္မလဲ "ရတယ္အန္တီ..သမီး ညီမေလးနဲ႔ ကစားရေအာင္ ညီမေလးဆီ လာလည္တာပါ"
လို႔လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေနာက္ေဖးက "ေႀသာ္ ေအးေအး သမီးေရ... ဟိုေကာင္ေလးကေတာ့ ညီမနားေနပါဆိုတာကို ဘယ္ထြက္သြားျပန္ျပီလဲ မသိဘူး အေဖာ္ကို မရဘူး" ဟု လွမ္းေျပာပါတယ္။
ကြ်န္မလဲ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့တာတဲ့ ကြ်န္မကို မ်က္လံုးျပဴးေလးနဲ႔ လွမ္းႀကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးနားတိုးသြားမိေတာ့ ခ်ဥ္စုတ္စုတ္အနံ႔ႀကီးက ကြ်န္မႏွာေခါင္းထဲကို အလုအယက္၀င္လာပါေတာ့တယ္။ ေကာင္မေလးကိုယ္က ထြက္ေနတာပါ..တစ္ခ်ိဳ႕အနာေတြက ျပည္ေတြတည္လို႔ ေကာင္မေလးက အရွင္လတ္လတ္ ငရဲက်ေနတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးပါ။ ဆံပင္ေတြကဖရိုဖရဲ ပိန္ကပ္ေနတဲ့ ခႏၵာကိုယ္နဲ႔ ကြ်န္မကို ျပဴးေႀကာင္ေႀကာင္ေငးႀကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ သနားစရာေကာင္းသလို မွင္စာေသးေသးေလး တစ္ေကာင္လိုလဲ ေႀကာက္စရာေကာင္းေနပါတယ္။ ကြ်န္မလဲ ႀကာႀကာမေနရဲေတာ့တာနဲ႔ ႏႈတ္ေတာင္မဆက္ႏိုင္ပဲ အိမ္ဘက္ျပန္ေျပးလာမိပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ အေမက ဟိုဘက္အိမ္ကျပန္လာျပီး အေဖကြ်န္မကို စာသင္ေနတဲ့ နားလာျပီး တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔
"ဒုကၡပါပဲရွင္... ျမင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာလိုက္တာ... ေကာင္ေလးက သူ႕ညီမကို ဘာလုပ္ေနတယ္ ထင္လဲ"
"ဘာလို႔လဲ ေမႀကီး" လို႔ ကြ်န္မက ၀င္စပ္စုေတာ့...
"သမီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္စာလုပ္ ကေလး အလုပ္မဟုတ္တာ ၀င္မပါရဘူး"
ဟြန္း ...မပါဘူးေပါ့..ပါးစပ္က မပါပဲ နားကပါေတာ့ေရာ..သူတို႔သိတာက်လို႔........။
"ဘာျဖစ္လာတာလဲကြာ"
"ဒီလိုအေဖႀကီးရဲ့.. ကြ်န္မက ခုန ဟိုဘက္အိမ္က အငယ္မေလး ငိုေနသံႀကားလို႔ သြားႀကည့္တာရွင္... အမေလး.. ေကာင္ေလးကေလ ဆရာ၀န္လုပ္တိုင္းကစားေနတာတဲ့.. သူ႕ညီမကို ဘယ္ကရတဲ့ အပ္လဲ မသိပါဘူးရွင္... ကေလးမေလး လက္ဖ်ံကို ထိုးေနတာ ေသြးေတြေတာင္ ထြက္လို႔"
"ေဟ...ဘုရား..ဘုရား... လူႀကီးေတြ မရွိႀကဘူးလားဟ"
"မစိန္းသီးရွိပရွင္..ေနာက္ေဖးကေန ဒီေလာက္ ကေလးကငိုေနတာကို ဟဲ့ တစ္ခ်က္လွမ္းမဟန္႔ဘူး... ကြ်န္မလဲ ျမင္မေကာင္းတာနဲ႔ မစိန္သီးေခၚျပေတာ့မွ အမေလး ဘုရားေလးတျပီး သူ႕သားဆီက အပ္ကို ဆြဲလႊန္႔ျပီးပစ္ျပီး ဆူေတာ့တယ္.. ျပိးေတာ့လဲ ကေလးကို ဘာမွမလုပ္ေပးဘူးရွင္... နင္ကလဲ ဘာေလးျဖစ္လိုက္ အာျပဲနဲ႔ေအာ္ဖို႔ပဲ ဆိုျပိးေတာင္ ဆူသြားေသးတယ္...။ ကြ်န္မက ေဆးထည့္ေပးဖို႔ လုပ္ေတာ့လဲ ရတယ္ ခဏေန ေျခာက္သြားလိမ့္မယ္ဆိုျပီး ေပးမထည့္ဘူးရွင္...။ ဒုကၡပါပဲရွင္... ။ ဒီကေလးမေလးေတာ့ သက္ဆိုးေတာင္ရွည္ပါ့မလား မသိဘူး..။ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ အနာေတြႀကီးပဲ"
"'ဘယ္တက္ႏိုင္ပါ့မလဲကြာ.... မိဘနဲ႔ သားသမီး.... မိဘအရင္းကမွ မႀကင္တာ..ကိုယ္က ေဘးလူ.. ၀င္ေျပာေတာ့ ကိုယ့္အလြန္ပဲ ရွိလာမွာ...အိမ္နီးခ်င္းလဲ ျဖစ္ေနျပန္ဆိုေတာ့ တက္ႏိုင္သေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ယံု ရွိေတာ့တာေပါ့.... ကဲ .. ကဲ .. သမီး စာလုပ္ .. စာလုပ္"
ေဖေဖကသာ စာလုပ္ေျပာတယ္... ေဖေဖကိုယ္တိုင္လဲ ကြ်န္မကို စာသင္တာမွာ စိတ္ပါ၀င္စားမႈမရွိေတာ့ပါ။
ေနာက္ေန႔ေတြလဲ အိမ္ခ်င္းကကပ္ေနတာဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ေလးဘယ္လိုဆိုးတာေတြ မ်က္ျမင္ေတြ႕လာရပါေတာ့တယ္။ အိမ္မွာေတာ့ ညီမကို ႏွိပ္စက္ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဒီညီမေလး အေႀကာင္းျပျပီး ဆရာမေတြရဲ့ ႀကိမ္ဒါဏ္ေတြကေန လြတ္ေအာင္ေရွာင္ေနခဲ့ပါတယ္.။ တက္လဲ တက္ႏိုင္ပါတယ္။ အကိုျဖစ္တဲ့သူက ႏွိပ္စက္ေနတာ ထားပါဦး...။ မေအ လုပ္တဲ့သူကေရာ ဒီတိုင္း ႀကည့္ေနရက္သလား..။ နားကိုမလည္ေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ေန႔က်မွ ၀န္းထဲက ေလာ္စပီကာႀကီးလို႔ နံမည္ႀကီးတဲ့ ေဒၚနတ္ အိမ္လာလည္ေတာ့မွ ကြ်န္မတို႔လဲ အေႀကာင္းစံုသိလိုက္ရပါေတာ့တယ္.။ တကယ္က ဦးႏိုင္ေအာင္ေဖနဲ႔ ေဒၚစိန္သီးတို႔က ငယ္လင္ငယ္မယားေတြမဟုတ္။ ႏွစ္ဦးစလံုးက ပထမအိမ္ေထာင္ေတြ ဆံုးပါးသြားမွာ ဦးႏိုင္ေအာင္ေဖကလဲ သမီးတစ္ေယာက္ ေဒၚစိန္သီးကလဲ သားတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ႀကတဲ့သူေတြ။
"အဲဒါ ဘာဟုတ္ေသးလို႔လဲရွင္..။ အမသူတို႔ အိမ္ လူဘယ္ႏွေယာက္ေနလဲ သိလား။"
"သူတို႔ မိသားစု ေလးေယာက္ မဟုတ္ဘူးလား"
"ဘယ္ကသာရွင္.. ၅ေယာက္ရွင့္ ၅ေယာက္.. ကိုယ္စိန္သီး အေမ ေဒၚစိန္ႀကည္လဲ ရွိတယ္ရွင့္.. အဘြားႀကီးက သူ႔ေျမးမေလးဘက္က ၀င္၀င္ေျပာလို႔ ၀င္ေျပာရမလားဆိုျပီး အဘြားႀကီးကို အခန္းတံခါးပိတ္ထားတာရွင့္"
"ဘုရား ဘုရား...... ၀ဋ္ႀကီးလိုက္တာရွင္"
ကြ်န္မလဲ ၀င္ျပီး
"ဟုတ္တယ္ေမေမ... သူ႕သားဆိုလဲ ေက်ာင္းမွာဆို ညီမေလး ထိမ္းရလို႔ဆိုျပီး အိမ္စာ ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး..ျပီးေတာ့ အိမ္မွာက်ေတာ့ ေစာ့ခ်ည္းေနတာ"
"ဒါတင္ဘယ္ကဦးမလဲသမီးရယ္... မေအကလဲ ေစ်းမွာေရာ အိမ္တကာမွ သူဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းေႀကာင္း ဒီအဘြားႀကီးနဲ႔ ဒီဒုကၡိတေလးကို ထိမ္းေနရတာ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ။ ကေလးမေလးက အရင္ကအေကာင္း သူႏွိပ္စက္လို႔ ဒီလိုျဖစ္ရတာ.... ။ "
"ရွင္...ဘယ္လို"
"ဒီလို အမေရ.. ကေလးက လင္ပါ သမီးဆိုေတာ့ ႏွိပ္စက္တာေပါ့ရွင္..ဖေအကလဲ အားေနမူးေနတာ... ျပီးေတာ့ မိန္းမေျပာသမွ် ဘာမွမညင္း.. မိန္းမေျပာသမွ် အဟုတ္ႀကီးပဲ ထင္ေနတာဆိုေတာ့ ေဒၚစိန္သီးက ကေလးကို အားေနရိုက္ႏွတ္ေနေတာ့တာေပါ့။ တစ္ည ရိုက္ႏွတ္ျပိး ကေလးကို အိမ္အျပင္မွာ ညလံုးေပါက္ထုတ္ထားရာကေန ကေလးက ဒီလိုျဖစ္သြားရတာ"
"အမေလး.. ရက္စက္လိုက္တာရွင္"
"ဟုတ္ပ...အဲဒါကိုေတာင္ သူက ကေလးက ကစားမက္ျပီးျဖစ္ရတာေပါ့..ခုေတာ့ သူပဲ ျပဳစုေနရပါတယ္ ဘာညာနဲ႔ လူေတြက ကေလးကို သနားေတာ့ ေပးႀကကမ္းႀကသူတို႔ပဲ အိမ္ထဲ ဖြက္စားေသာက္ေနႀကတာ"
"ဒါကို လူေတြက မသိဘူးလားရွင္..."
"သိတာေပါ့ အမရယ္... သိေပမဲ့လဲ ဒီကေလးမေလး နည္းနည္းစားရလဲ မဆိုးဘူးဆိုျပီး ေပးေနႀကတာေလ"
ဒုကၡပါပဲရွင္ ႀကားရတာေတြက စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းလိုက္တာ"
...............
အဲဒီေန႔ညက ကြ်န္မ တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ ဒုကၡိတ ေကာင္မေလးကို အရင္လို ျပန္ျဖစ္ဖို႔ေရာ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ယူကုသရဦးမလဲ..။ ဘယ္သူကေရာ တာ၀န္ယူ ကုသေပးမွာလဲ။ အခန္းထဲအျမဲ ပိတ္ခံထားရတဲ့ အဘြားႀကီးကိုေရာ ဘယ္ေတာ့မွ အျပင္ျပန္ေပးထြက္မွာလဲ။ ဟိုေကာင္ေလးေက်ာ္ေဖကေရာ သူ႕ညီမေလးလို႔ သေဘာထားျပီး ေကာင္မေလးကို အကိုတစ္ေယာက္လို ေကာင္းေကာင္း မဆက္ဆံႏိုင္ဘူးလား။ သူ႕ညီမေလးကို ႏွိပ္စက္ေနတာေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္ေတာ့မွာလဲ။ ေဒၚစိန္သီးကေရာ ဘယ္ေတာ့မွ မိခင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမလဲ။ ဦးႏိုင္ေအာင္ေဖကေရာ ဘယ္ေတာ့မွ မိန္းမေျပာစကားကို တြန္းလွန္ႏိုင္ျပီး ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္လို က်င့္ႀကံသြားႏိုင္မလဲ။ ကြ်န္မကေရာဘယ္ေတာ့မွ ဒီအေတြးေတြထဲက ရုန္းထြက္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ...။
ဘယ္ေတာ့မွ ဒီအေတြးေတြထဲက ရုန္းထြက္ျပီး ဒီအိမ္ယာမိသားစုေလးကို လက္ေတြ႕က်က် ကူညီႏိုင္ေတာ့မွာလဲ လို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ပဲ......................။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
