Monday, December 15, 2008

ေခါင္းတိုင္သရဲႀကီး

ကြ်န္မမွာေတာ့ ေႀကာက္လြန္းလို႔ အသားေတြေတာင္ တစ္ဆက္ဆက္တုန္လို႔။ ဒါကို အေဖက ဆူခ်င္ေသးတယ္။ ကြ်န္မ အမွားဘာပါလို႔လဲ။ အိမ္မွာလဲ လူေတြကို စည္ေနလိုက္တာ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္က ည၁၀နာရီ၊ လေရာင္ကအရမ္းသာေနေပမဲ့လဲ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေတြ တ၀င္း၀င္းနဲ႔ အိမ္ပတ္ခ်ာလည္မွာ ရွာေနႀကတာ။
.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'
ျဖစ္ပံုက ဒီလို။
ကြန္မတို႔ စက္ရံုေလးထဲမွာ ည ၇နာရီေလာက္ကစျပီး ကေလးေတြစုျပီး စက္ရံုမိန္းလမ္းမႀကီးေပၚ ထြက္ကစားတက္ႀကတယ္။ ျမ၀တီက ည ၉နာရီခြဲကားလာမွလူစုခြဲႀကတယ္။ အဲ့ကေလးေတြအထဲမွာမွ အတက္ႀကြဆံုးက ကြ်န္မ။ မိဘေတြအားလံုးက ကြ်န္မကို ကေလးေခါင္းသူႀကီးလို႔ေခၚႀကတယ္။ ကြ်န္မတို႔အဖြဲ႔ထဲမွာ ေလးႏွစ္သမီးကစလို႔ အရြယ္စံုရွိတယ္။ ထုပ္စီးတိုး၊ ေျခတစ္ေပါင္းက်ိဳး၊ ရုပ္ရွင္ဖြက္တမ္း၊ တီထိုးတာ စသျဖင့္ လူစုနဲ႔ ကစားလို႔ရသမွ်အကုန္ကစားတယ္။ ေခ်ာ္ေတြလဲႀက.. တစ္ခါ တေလမ်ားဆို ဒူးျပဲတာ အရိုးေတာင္ ေပၚတယ္။ တခါတေလ ဇာတ္လမ္းလဲျပန္မႀကည့္ႀကဘူး။ မိိဘေတြလာမေခၚႀကမခ်င္း အရိုက္အႏွက္ခံ ကစားႀကတယ္။

ကြ်န္မတိ္ု႔အိမ္ေလးက လမ္းမႀကီးက ခ်ိဳး၀င္၊ နည္းနည္းထပ္ေလွ်ာက္ျပီး ဘယ္ဘက္ကို ခ်ိဳး၀င္တဲ့ လမ္းေလးရဲ့ ထိပ္မွာ။ ညာဘက္မွာက ေရစင္ႀကီး။ အဲ့ဒီေရစင္ႀကီးက ေလးထပ္ရွိတယ္.. တစ္ထပ္ကို ၁၀ေပေလာက္ အျမင့္ရွိတယ္။ အေပၚဆံုးမွာမွ ေရကန္ႀကီးအႀကီးႀကီးတင္ထားတာမ်ိဳး။ ေလးထပ္လံုးက ေလွခါးနဲ႔ အဂၤေတတိုင္ေတြတန္းေတြကလြဲလို႔ အရွင္း။ တန္းေတြက တစ္ေပေလာက္အက်ယ္ပဲရွိတယ္။ ေန႔ဘက္ဆို ကြ်န္မတို႔အဲ့ေပေလးဆယ္ေလာက္ျမင့္တဲ့ တန္းေတြေပၚ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္းကစားႀကတာ ျပဳတ္က်တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ညဘက္မ်ားေတာ့ ေယာက်ၤားေလးေတြေတာ့ တခါတေလ ဂီတာတက္တီးတက္တယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ညဘက္ဆိုအဲ့ေပၚေယာင္လို႔ေတာင္ ေမာ့မႀကည့္ရဲဘူး.. ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲနဲ႔ သရဲႀကီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသလိုပဲ။ ပိုဆိုးတာ ကြ်န္မအခန္းေလးက အိမ္ရဲ့ညာဘက္ဆိုေတာ့ ျပဳတင္းေပါက္ကေန မႀကည့္ခ်င္လဲ ျမင္ေနရတာမ်ိဳး။

.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'

အဲဒီေန႔ညက ကစားျပီးလူစုလဲခြဲေရာ ကြ်န္မနဲ႔ တစ္လမ္းထဲ ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ကြ်န္မကစားတာကို လိုက္ေစာင့္ေပးတဲ့ ကြ်န္မ အမ၀မ္းကြဲရယ္ သံုးေယာက္။ လမ္းမႀကီးကေန ခ်ိဳးေကြ႔လိုက္တာနဲ႔ ကြ်န္မအမက စပ္စပ္စုစု ေရစင္ႀကီးေပၚေမာ့ႀကည့္ျပီးေျပာတယ္။

"ေရစင္ေပၚမွာ ေခါင္းတိုင္ႀကီး ရွိတာေတာင္ သတိမထားမိဘူး"

"ဟယ္ နဂိုထဲကကို မရွိတာ... ညေနကေတာင္မရွိဘူး တပ္လိုက္တာထင္တယ္"

ကြ်န္မအမ ေျပာတာကို ကြ်န္မလဲ ေရေရရာရာ မေျဖႏိုင္။ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းကလဲ သူလဲမေတြ႔မိဘူးတဲ့။ ဒါႀကီး ဘယ္လိုေရာက္လာလဲ မသိ။ ကြ်န္မတို႔ျမင္ေနရတာက ေရစင္ႀကီးရဲ့ ဟိုးအေပၚဆံုးကန္ႀကီးေပၚမွာ ေခါင္းတိုင္ရွည္ရွည္ႀကီး မဲမဲႀကီးတစ္ခု။ လက မသာတသာဆိုေတာ့ ၀ိုးတိုး၀ါးတား။

ကြ်န္မတို႔ေႀကာင္ႀကည့္ေနႀကတုန္း အဲ့ေခါင္းတိုင္ရွည္ရွည္ႀကီးက တစ္ေျဖးေျဖးေရြ႔လာတယ္။ ကြ်န္မတို႔ အဲ့ခ်ိန္အထိ ေႀကာင္ႀကည့္ေနႀကတုန္းပဲ.။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ေခါင္းတိုင္ႀကီးက အေရွ႔ကို သိသိသာသာပိုတုိးလာတယ္.။ ဒါတင္မကေသးဘူး။ ရွည္ရွည္ႀကီးျဖစ္ေနရာကေန ပုတို၀င္သြားျပီး သူ႔ေဘးႏွစ္ဘက္ကေန အေတာင္ႀကီးေတြလို ျဖန္႔ထြက္လာတယ္။ အဲ့ေနာက္ကြ်န္မတို႔လဲ ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။ နာမည္ေပါင္းစံုေအာ္ျပီးေျပးႀကတာ။ အမက အဲ့တုန္းက ၃၀ေလာက္ရွိျပီ။ သူလဲကြ်န္မနာမည္ကိုေအာ္ေအာ္ျပီး ေျပးတာ။ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းကလဲ လူေကာင္ကခပ္ေသးေသး။ လံုးေနတာပဲေျပးတာ။ ကြ်န္မတို႔အေတြးထဲမွာ အဲဒီဘာမွန္းမသိတာႀကီးက ပ်ံဆင္းလာျပီး ဂုတ္ခြစီးျပီး ဂုတ္ခ်ိဳးလိုက္မွာပဲဆိုတဲ့ တူညီတဲ့ အေတြးေတြ။

ကြ်န္မတို႔လဲ ဘယ္လိုက ဘယ္လို မျပန္ႀကေသးတဲ့ ကစားေဖာ္ေတြြဆီေရာက္သြားလဲမသိဘူး။ ေနာက္သူတို႔တို႔ေတြနဲ႔ အတူတူ တျခားလမ္းကပတ္ျပီး အိမ္ကို ျပန္လာႀကျပီး လူႀကီးေတြကိုေျပာ။ ဒဂယ္က ကြ်န္မတို႔ အာျပဲေတြနဲ႔ ေအာ္ျပီးေျပးႀကထဲက ပက္၀န္းက်င္ အိမ္ေတြအကုန္က ႀကားလို႔လူေတြက လမ္းေပၚေတြေရာက္ေနႀကျပီ။ ေနာက္ အေဖေရာ အကိုေတြေရာ ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြေရာ ေရစင္ေပၚေရာ အနီး၀န္းက်င္ေရာ ရွာႀကတာလဲ ဘာမွလဲ မေတြ႔ႀကဘူး.။ ကြ်န္မတို႔လဲ ငိုႀကတာ။ ကြ်န္မမွာေတာ့ ေႀကာက္လြန္းလို႔ အသားေတြေတာင္ တစ္ဆက္ဆက္တုန္လို႔။ ဒါကို အေဖက ဆူခ်င္ေသးတယ္။ ကြ်န္မ အမွားဘာပါလို႔လဲ။ အိမ္မွာလဲ လူေတြကို စည္ေနလိုက္တာ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္က ည၁၀နာရီ၊ လေရာင္ကအရမ္းသာေနေပမဲ့လဲ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေတြ တ၀င္း၀င္းနဲ႔ အိမ္ပတ္ခ်ာလည္မွာ ရွာေနႀကတာ။ ဒါေပမဲ့ဘာမွမေတြ႔ႀကဘူး။

အဲဒီေနာက္ေန႔ကစျပီး ကြ်န္မအခန္းထဲလဲ မအိပ္ရဲေတာ့ဘူး။ အေဖ့အခန္းထဲသြားအိပ္တယ္။ အေဖကေတာ့ စိတ္ေတြတိုလို႔။ စက္ရံုထဲမွာ ဆိုးပါတယ္ ေပပါတယ္ ဆိုတဲ့လူေတြ အရက္သမားေတြေတာင္ လမ္းအစကေန စဆဲလာတာ အိမ္ေပါက္စီ စက္ရံုမႈးေတာင္မက်န္ဘူး။ နာမည္တပ္ျပီးဆဲလာတာ။ ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ စက္ပိတ္လိုက္သလို တိကနဲရပ္သြားတာ အိမ္ကေနေက်ာ္သြားမွ ေနာက္တစ္အိမ္ကို ဆက္ဆဲတယ္။ အခုဒီေရစင္ေပၚက ဘာမွန္းမသိတာနဲ႔က်မွ သူ႔မွာဘာလုပ္ရမွန္းလဲ မသိေတာ့ဘူး။

.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'

ေနာက္ တစ္ပတ္ေလာက္ႀကာမွ ကြ်န္မအကိုေတြ အိမ္ကိုရီေမာျပီး ျပန္လာႀကတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မကို ရီႀကတာဆိုတာ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ အဲ့ေခါင္းတိုင္ႀကီးဟာေလ။ ကြ်န္မတို႔ အိမ္ ၂အိမ္ေက်ာ္ေလာက္က အကိုႀကီး။ သူက ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ႀကီး။ သူ႔ဟာသူ ေရစင္ေပၚတက္ေနတုန္း ကြ်န္မတို႔သံုးေယာက္ လာေနတာကိုျမင္လို႔ႀကည့္ေနတုန္း ကြ်န္မတို႔ကလဲ ဓါတ္တိုင္ေအာက္ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ အေပၚကေန သူက အကုန္ျမင္ေနရတယ္.. ေနာက္ျပီး သူ႔ဟာသူ ေရွ႔ကိုဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ျပီး အက်ီၤကို ရင္ဘက္ ဆြဲဖြင့္ျပီး တံေတြးေထြးလိုက္တာတဲ့။ ကြ်န္မတို႔ မ်က္စိထဲေတာ့ သူက အေတာင္ပံႀကီးျဖန္႔လိုက္ျပီး ပု၀င္သြားတာေပါ့။ သူလဲ ကြ်န္မတို႔ ဖေနာင့္နဲ႔တင္ပါးတစ္သားထဲက်ေအာင္ေျပးတာ ျမင္ေတာ့မွ ရီလိုက္တာဆိုတာ ထိမ္းမရဘူးတဲ့။ ေနာက္လူေတြလိုက္ရွာႀကေတာ့ သူက အုတ္ေဘာင္ေလးနဲ႔ကြယ္ျပီး လွဲအိပ္ေနလိုက္ေတာ့ လူေတြက မေတြ႔လိုက္တာတဲ့။

အဲဒါလဲသိေရာ ကြ်န္မတို႔ေတြလဲ ရွက္လိုက္ႀကတာ၊ စိတ္ေတြလဲ တိုလိုက္ႀကတာ။ သူကေရာ ဘာကိစၥ တံေတြးေထြးတာ ေကာင္းေကာင္းမေထြးပဲ အက်ီၤက ျဖန္႔လိုက္ရေသးတာလဲ.။ တစ္ကထဲမွ။ ကြ်န္မလဲ ေနာက္ရက္ေတြ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္အိပ္။ ကြ်န္မ အမလဲ ရွက္လြန္းလို႔ဆိုျပီး ရြာျပန္သြားတဲ့အထိပဲ.။ ကဲ။ အဲ့ေခါင္းတိုင္သရဲႀကီးဟာေလ။
.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'.'

ေပ်ာ္ရာမွာသာ

နင္က ငါ့နားခိုရာ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးပါ။
ဒါေပမဲ့ နင့္ရဲ့ အညိွးတႀကီးမိုးေတြကေန ကာကြယ္ေပးမဲ့ ထီးကေလးရွိလာတဲ့အခါ။

နင္က ငါမွီတြယ္ရာ ကမၻာေျမျပင္ႀကီးပါ။
ဒါေပမဲ့ နင့္ရဲ့ ႀကမ္းတမ္းမာေႀကာတဲ့ ဆူးေျငာင့္ျခိဳင့္ခလုတ္ေတြကေန ကာကြယ္ေပးမဲ့ ဖိနပ္ေလး ရွိလာတဲ့အခါ။

နင္ဟာ ငါအပန္းေျဖစရာ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးပါ။
ဒါေပမဲ့ နင့္ရဲ့ ရက္စက္တဲ့ လွဳိင္းလံုးေတြေအာက္နစ္ျမဳပ္မသြားေအာင္ ကာကြယ္ေပးမဲ့ ေလွငယ္ေလး ရွိလာတဲ့အခါ။

နင္ဟာ ငါအသက္ရႈရွင္သန္ရာ ေလထုႀကီးပါ။
ဒါေပမဲ့ နင့္ရဲ့ မာန္ဟုန္ျပင္းျပင္း ေလမုန္တိုင္းဒါဏ္က ကာကြယ္ေပးမဲ့ တံတိုင္းငယ္ေလးရွိလာတဲ့အခါ။

ငါေလ.......
နင့္ရဲ မိုးေတြ အက္စစ္ျဖစ္ေနပါေစ ငါျမိဳခ်မိမွာပါ။

ငါေလ......
ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ေတြေပၚပဲ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ခ်င္တာပါ။

ငါေလ......
နင့္လွဳိင္းလံုးေတြႀကား ကူးလူးေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္တဲ့ ေရသူမေလးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။

ငါေလ......
နင္ေလႏွင္ရာ လြင့္ေနမဲ့ ရြက္၀ါကေလးပဲ ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုေလ။

ငါေလ......
ငါ နင့္တစ္ေယာက္သာ ထာ၀ရခ်စ္ခ်င္တာပါ။။